Тероризмот - најопасната закана во пост модерното општество

       Тероризмот  во повеќе општа смисла, ја систематизира употребата на терор, особено како средство за принуда. Во моментов, Меѓународната заедница не е во можност да формулира универзално, законски обврзувачкo - кривично право, дефиниција на тероризмот. Сите  дефиниции кои постојат денес за тероризмот се однесуваат само на оние насилни акти кои се наменети да се создаде страв, а се извршени за идеолошка цел.  Некои  дефиниции пак, исто така, вклучуваат и акти на незаконско насилство и војна. Историјата на терористички организации сугерира дека терористите не го избираат тероризмот за својата политичка ефикасност предимно, а во индивидуалноста терористите имаат тенденција да бидат мотивирани повеќе од желбата за социјална солидарност со другите членови на нивната организација од страна на политичките платформи или стратешки цели.

       Зборот „тероризам" означува политички и емотивно обвинети, и тоа во голема мера соединенија на тешкотијата на обезбедување.  Тероризмот е раководен од страна на широк спектар на политички организации за продолжување на своите цели. Тој е практикуван од страна на двете десничарски и левичарски политички партии ширум светот, националистички групи, религиозни групи, револуционери, пресудата и влади. Една форма е употребата на насилство против невооружените граѓани за целите на стекнување публицитет за групата,  или индивидуата, а другата форма пак за тероризамот е дека е поттикнат од политички цели.

          Во овој поглед, Ангус Maртин, на брифинг на австралискиот парламент, изјави дека „меѓународната заедница никогаш не успеа во развивање на сеопфатна прифатена дефиниција на тероризмот“.  Така во текот на 1970-тите и 1980-тите, во Обединетите нации имало обиди да се дефинира терминот „тероризам“ , а неуспешноста главно се должи на разликите во мислењето меѓу различни членови во врска со употребата на насилство во контекст на конфликти околу национално ослободување и самоопределување. Сепак, меѓународната заедница усвои серија на секторски конвенции, кои ги дефинираат и криминализираат различни типови на терористички активности. Покрај тоа, од 1994 година, Генералното собрание на ООН во неколку наврати ги осуди терористичките дејства со помош на следниве политички описи за тероризмот: „Кривични дела наменети да предизвикаат состојба на теророт во пошироката јавност, група на лица или лица кои особено за политички цели се во било која околност неоправдани, без оглед на размислувања од политички, филозофски, идеолошки, расни, етнички, верски или било која друга природа претставуваат закана како за терористи.“
 

     Тероризмот е дефиниран како политичко насилство во асиметрични конфликтни дејствија, кој е дизајниран да предизвика терор и психички страв (понекогаш недискриминирачко) преку насилни виктимизација и уништување на целите (понекогаш иконски симболи). Таквите дела се со цел да се испрати порака од нелегалните тајни организации. Целта на тероризмот е да се искористат медиумите со цел да се постигне максималн реален публицитет како проширување сила, со цел да се влијае на публика.Терористички акти често имаат политичка цел, а со тоа тероризам е политичка тактика. Од друга страна пак, Граѓанското растројство се смета за една форма на колективно насилство кое се меша со мир, безбедност и нормалното функционирање на заедницата. 

 Сторителите на акти на тероризмот може да се поединци, групи или држави. Според некои дефиниции, прикриени или полу-тајни државните актери, исто така, можат да извршуваат терористички дејства надвор од рамките на една држава на војната. Сепак, најчеста слика на тероризмот е во тоа што таа се извршува од страна на малите и таинствени клетки, високо мотивирани да им служат на одредена причина и многу од повеќето смртни операции во последно време, како на пример 11 септември, Лондонската андерграунд групација, и многу други почнувајки од 2004, 2008 година до сегашноста. Овие групи имаат корист од слободниот проток на информации и ефикасни телекомуникации да се успее таму каде што другите не успеаја. Со текот на годините, многу луѓе и стручни лица се обиделе да дојдат до терористичкиот профил и да се обидат да објаснат како овие лица ги праваат "акциите преку нивната психологија и социјални околности“.

     Тероризмот е поим кој е прилично нов по природа и се состои во нанесување преголеми човечки штети на некоја одредена нација или нации од страна на некоја група, а неретко и држава. Па својствено на тоа како што и рекол мислителот Дерик Јенсен: "Цивилизацијата се базира на јасно дефинирани и широко прифатени мислења и сеуште често неартикулирана хиерархија. Насилство направено од страна на оние кои се повисоко на хиерархијата на оние пониски и е скоро секогаш невидлив. Насилство направено од страна на оние кои се пониско на хиерархија на оние повисоки е незамислив, и кога се појави се смета со шок, хорор, и де морализирање на жртвите." Во поново врме, т.е. во последните неколку години, од новататерористичка организација со која меѓународната организација Обединетите Нации сеуште се справува, се употребува поимот неконвенционален тероризам. Овој вид на тероризам драстично го менува погледот кон терористичкиот акт, правејќи го речеси сеуште невозможен за превенирање, а тежок за безбедносни интервенции со цел да се спречи. Досега овој вид на неконвенционален тероризам, се практикува преку средства од секојдневниот живот, како што се превозни средства, ладно оружјеи други алатки од секојдневието на човекот, а кои предизвикуваат сртоосни последици врз поединци или поголема група на луѓе кога ќе се употребат. 
Засега и за добро познатиот начин на тероризам, а и новиот - неконвенционален, се цел на истражување на безбедносните служби ширум светот, чие што истражување и превенирање, се надевам дека ќе вроди со плод. 

          Светот е создаден од мир и стабилност, и секое нарушување, па дури и од оние „обесправните“ граѓани на планетава се смета за девијантно однесување, попознато како тероризам.